Leikritið var mjög áhugavert og leikarinn náði að gefa innsýn inn í heim sem maður getur bara ímyndað sér hvernig lítur út sé maður ekki sjálfur að glíma við þesskonar veikindi. Það var auðvelt að sjá ýmiskonar takta , látbrigði og jafnvel svipbrigði sem ég þekki úr mínu eigin nær umhverfi hjá þeim sem glíma við geðrænan vanda. Hann fór svo vel inn í baráttuna sem þau eiga í við heiminn bara til þess eins að halda í stjórn og virðingu sem við flest göngum að sem vísri.
Samband við móður hans og svo samband hans við föður var gjörólíkt og sýndi svo góða mynd af því hve mikilvægt það er að mæta fólki þar sem það er statt og hve mikilvægt það er að fólk haldi virðingu sinni þó svo það sé í baráttu við svona illvígan sjúkdóm.
Það var líka merkileg sýn á þetta með af hverju við viljum “dempa” einkenni þess sem glímir við geðsjúkdóm. Er það vegna þess að að við viljum að hann fái hjálp eða er það vegna þess að hann truflar okkur eða er óþægilegur ásýndar?
VIð getum öll lært af þessu leikriti, bæði þau sem glíma við geðrænan vanda og svo þeir sem gera það ekki. Hann gaf svo góða mynd af lífi þess sem glímir við geðrænan vanda og var þannig áminning fyrir mig og það hvernig ég þarf að sjá heiminn með augum annarra líka og svo fyrir þau að geta sett þetta svona á svið fyrir okkur.